Είναι η μόνη από τις non IgE τροφικές αλλεργίες που μπορεί να οδηγήσει σε οξεία και απειλητική αντίδραση του οργανισμού. Είναι σαφές από το ακρωνύμιο ακόμα, πως πρόκειται για ένα σύνδρομο, δηλαδή στην κλινική του εκδήλωση συνήθως συνδράμουν πάνω από ένα συστήματα (πεπτικό, κυκλοφορικό, αναπνευστικό, δέρμα). Πρώτη φορά περιγράφηκε στην δεκαετία του 1970-80 ως μια σοβαρή αλλεργική εκδήλωση, αρκετά σπάνια. 

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Νεότερα επιδημιολογικά δεδομένα αναφέρουν, πως τελικά πρόκειται για ένα όχι και τόσο σπάνιο σύνδρομο και μάλιστα η επίπτωσή του φτάνει το 0,7% των βρεφών. Στην τυπική του εικόνα οι κλινικές εκδηλώσεις ξεκινούν 1-4 ώρες (συνηθέστερα 2 ώρες) μετά την κατανάλωση του υπεύθυνου αλλεργιογόνου και αυτές περιλαμβάνουν αθρόους και επαναλαμβανόμενους εμέτους, ωχρότητα, υπόταση έως και λήθαργο, ενώ κάποια παιδιά μπορεί να εμφανίσουν και διάρροια μερικές ώρες αργότερα. Πολλά παιδιά παρουσιάζουν και χρόνιο έκζεμα επίσης, σύμπτωμα το οποίο εμφανίζεται κυρίαρχα στις άμεσου τύπου αλλεργίες. 

ΠΟΙΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΕΝΟΧΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΗΘΕΣΤΕΡΑ

Τα αλλεργιογόνα που ενοχοποιούνται είναι το γάλα, το αυγό, τα πουλερικά, η σόγια και η βρώμη. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων υπεύθυνο είναι μόνο ένα αλλεργιογόνο, το πολύ δύο, χωρίς αυτό να αποκλείει εντελώς και το ενδεχόμενο συνύπαρξης πολλαπλών αλλεργιών. Η νόσος υποχωρεί συνήθως μέχρι τα 3 έτη.

ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΔΙΑΡΚΕΙ ΑΥΤΗ Η ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΣΟΒΑΡΗ ΕΚΒΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ;

Είναι εξαιρετικά σπάνιο το ενδεχόμενο να διαρκέσει περισσότερο το σύνδρομο, με εξαίρεση τα παιδιά εκείνα που παρουσιάζουν αλλεργία σε πάνω από 3 αλλεργιογόνα ή εκείνα που έχουν αναπτύξει IgE αντισώματα.

Πρόσφατα περιγράφηκε το χρόνιο FPIES, το οποίο αφορά σε παιδιά με χρόνια διάρροια, εμέτους, στασιμότητα βάρους και τα οποία στις εξετάσεις αίματος παρουσιάζουν υπο-αλβουμιναιμία και αναιμία.

Αν το ύποπτο αλλεργιογόνο αφαιρεθεί από τη διατροφή του παιδιού ή της θηλάζουσας μητέρας, τότε τα συμπτώματα υποχωρούν άμεσα (μέσα σε 72 ώρες). Αν ωστόσο επανεισαχθεί τότε η κλασική συμπτωματολογία του συνδρόμου μπορεί να εμφανιστεί με απειλητικές για τη ζωή συνέπειες.

ΠΩΣ ΤΙΘΕΤΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Καμία από τις κοινές διαγνωστικές μεθόδους (RAST, δερματικές δοκιμασίες νυγμού ή patch tests) δεν είναι αξιόπιστες. Η διάγνωση λοιπόν τίθεται κλινικά και μόνο σε συνδυασμό πάντοτε και με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία του είναι η αποχή από το υπεύθυνο αλλεργιογόνο και επανεισαγωγή του υπό την καθοδήγηση και παρουσία του Παιδιάτρου ή Παιδοαλλεργιολόγου (δοκιμασία πρόκλησης). Κατά την εμφάνιση των σοβαρών συμπτωμάτων το παιδί μπορεί να χρειαστεί ενδονοσοκομειακή αντιμετώπιση με υγρά από τη φλέβα και φάρμακα όπως ονδασεντρόνη, κορτικοστεροειδή ή αδρεναλίνη ενδοφλεβίως.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Cianferoni A. Non-IgE Mediated Food Allergy. Current Pediatric Reviews. 2020;16:95-105.
2. Labrosse R, Graham F, Caubet JC. Non-IgE-Mediated Gastrointestinal Food Allergies in Children: An Update. Nutrients. 2020;12:2086.
3. Calvano M et al. Non-IgE- or Mixed IgE/Non-IgE-Mediated Gastrointestinal Food Allergies in the First Years of Life: Old and New Tools for Diagnosis. Nutrients. 2021. 14;13(1):226.
4. Wegrzyn AN, Katz Y, Mehr SS, Koletzko S. Non-IgE-mediated gastrointestinal food allergy. J Allergy Clin Immunol. 2015; 135(5):1114-24.